Au Salon de la revue de Paris en octobre 2023, à l’occasion de la présentation de la revue, le poète chypriote Giorgos Kalozoïs était à l’honneur. Mary Roussou-Sinclair, de l’Université de Chypre, Loïc Marcou et Danielle Morichon se sont succédés pour parler de la revue, du monde grec et du poète. (Cliché de Solange Festal-Livanis).
Giorgos Kalozoïs, « Ο τόπος μου » (Mon pays à moi), Η κλίση του ρήματος (La conjugaison du verbe), éditions Farfoulas, Athènes, 2009.
« MON PAYS À MOI »
Mon pays à moi ce sont des chaînes de montagnes
des arbres que quelqu’un a renversés
en ouvrant le jeu d’enfant
Farma
des nuages véloces demeurés prisonniers
des gaz d’échappement et des prières
pour que vienne la pluie
des animaux exploitables
et d’autres qui trouvent seuls
leur pâture
des fleuves asséchés mais des grenouilles
chanteuses
Mon pays à moi c’est la terre et tout ce
qui est renfermé dans la terre
des graines semées dans d’incroyables
profondeurs pour ne pas être brûlées du soleil
des ancêtres que l’on a plantés
sous des pavages de maisons avec un
toit tout rond
mais il se peut aussi que les toits fussent
plats
des ancêtres sous les seuils
avec une pierre qui leur écrase
la poitrine dans la position du fœtus
crainte des morts mais aussi
signe de respect
j’ai su il y a peu que certains
autres très loin de nous
les Ahilpa
transportaient (car ce sont des nomades)
un tronc de bois qu’ils fichaient
profondément dans la terre
c’est ainsi qu’ils s’orientaient
c’est ainsi que le chaos entrait dans un moule
ce chaos que nous n’avons pas pu
gérer car nous autres
autre nourriture autre digestion
autres indigestions car
avec nos aliments on devait manger
des pierres non pas comme certains oiseaux
les perdrix et d’autres qui les
picorent pour digérer
non nous on devait manger des pierres bouillies
des pierres frites tartinées
de boue c’était là notre régime
de père en fils
Traduction Danielle Morichon
« Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ » Ο τόπος μου είναι οροσειρές δέντρα που κάποιος σκόρπισε επάνω τους ανοίγοντας το παιδικό παιχνίδι Φάρμα ταχύτατα σύγνεφα εγκλωβίστηκαν από τις εξατμίσεις και τις δεήσεις για να έρθει βροχή ζώα εκμεταλλεύσιμα κι άλλα που βρίσκουν μόνα τους τη νομή ξερά ποτάμια αλλά βατράχια τραγουδιστές Ο τόπος μου είναι το χώμα κι ό,τι περιέχεται στο χώμα σπόροι που φυτεύτηκαν σ’ απίστευτο βάθος για να μην καούν απ’ τον ήλιο πρόγονοι που φυτεύτηκαν κάτω από δάπεδα σπιτιών με στρογγυλή οροφή μπορεί και οι στέγες να ήταν επίπεδες πρόγονοι κάτω από κατώφλια με μια πέτρα να τους πλακώνει το στήθος σε εμβρυακή στάση νεκροφοβία αλλά και επίδειξη σεβασμού Μαθαίνω τελευταία πως κάποιοι άλλοι πολύ μακριά από μας οι Αχίλπα κουβαλούσαν (νομάδες όντες) ένα ξύλινο κορμό και τον έμπηγαν βαθιά μέσα στο χώμα προσανατολίζονταν έτσι έτσι καλουπωνόταν το χάος το χάος που εμείς δεν μπορέσαμε να το διαχειριστούμε γιατί εμείς άλλο φαί άλλες πέψεις άλλες δυσπεψίες γιατί έπρεπε να τρώμε με το φαί μας πέτρες όχι σαν κάτι πουλιά περδίκια και άλλα που τις τσιμπολογούν για να χωνεύουν έπρεπε να τρώμε πέτρες βραστές πέτρες τηγανητές αλειμμένες με λάσπη το πατροπαράδοτο διαιτολόγιο μας
essaisdok.wordpress.com 